Płyta gipsowo-kartonowa jest obecnie jednym z najbardziej popularnych materiałów stosowanych przy wykańczaniu i remontowaniu wnętrz.

Technologia tzw. suchej zabudowy umożliwia wykonywanie ścianek działowych, sufitów podwieszanych o dowolnych kształtach i rozmiarach. Mogą być również wykorzystane przy okładaniu nierównych, zniszczonych ścian. Montaż jest łatwy i szybki ponieważ oprócz końcowego spoinowania płyt nie wykonuje się innych prac mokrych.

Gips tworzący rdzeń płyty jest odpowiednio modyfikowany dodatkami regulującymi czas wiązania oraz powodującymi obniżenie gęstości gipsu i zwiększenie jego przyczepności do kartonu. Karton natomiast ma za zadanie przejmowanie naprężeń rozciągających, które powstają przy zginaniu płyty.

Uwaga! Wytrzymałość płyt na zginanie w kierunku ich długości jest 3-krotnie większa niż w kierunku do niej prostopadłym. Jest to uwarunkowane kierunkiem włókien celulozy w kartonie.

W zależności od funkcji dodatkowych, jakie powinna w danym pomieszczeniu spełniać okładzina z płyt gipsowo-kartonowych, możemy zastosować cztery rodzaje płyt (w nawiasach podano stare oznaczenia rodzajów płyt):

- Typ A - zwykłe (GKB) o szarej barwie kartonu, znajdują zastosowanie w pomieszczeniach suchych

- Typ H2 - impregnowane (GKBI) o zielonej barwie kartonu i podwyższonej odporności na zawilgocenie, stosowane w kuchniach, łazienkach

- Typ D, F - zbrojone włóknem szklanym (GKF) z czerwonymi napisami o wyższej odporności ogniowej, wykorzystywane np. przy obudowie kominków

- Typ D, F H2 - zbrojone i impregnowane (GKFI) łączące zalety płyt (GKF i GKBI).

Standardowe grubości płyt wynoszą 9,5, 12,5, 15 mm, natomiast dla płyt przeznaczonych do wyginania np. przy budowie ścianek krzywoliniowych 6 lub 6,5 mm. Dostępne są też płyty o większej grubości 20 i 25 mm, przeznaczone do budowy ścianek masywnych, narażonych na zwiększone obciążenia. Szerokość typowych płyt to 120 cm , długość od 2 do 3 m, natomiast "grubasy" mają szerokość 60 cm i długości 2 m, 2,25 m lub 2,60 m.

Brzegi płyty gipsowo-kartonowej mają różne kształty wzdłużnych krawędzi, w zależności od planowanego sposobu wykończenia. Krawędzie podłużne płyt mogą być: proste (KP), spłaszczone (KS) lub zaokrąglone i spłaszczone (KPOS). Spłaszczenie stosowane jest tylko po stronie licowej. Profilowane spłaszczenia umożliwiają nałożenie taśmy w miejscu styku płyt oraz zaszpachlowanie spoiny na gładko. Płyty z krawędziami prostymi (KP) stosuje się w przypadku, gdy połączenia płyt mają być osłonięte specjalnymi listwami maskującymi lub mają pozostać bez osłony.