Wbrew pozorom ściana ścianie nierówna. Różne są rodzaje, różne właściwości, różne sposoby wznoszenia. Warto znać podstawowe informacje na ten temat zarówno przy budowie domu, jak i przy remontach.

ŚCIANY JEDNOWARSTWOWE

Cechą charakterystyczną tego rodzaju ściany jest to, że materiał konstrukcyjny jest jednocześnie materiałem termoizolacyjnym. Warunek ten spełnia na przykład beton komórkowy czy ceramika poryzowana. Minusem jest stosunkowo duża grubość tych ścian (40-50 cm). Materiał, przy którym ściana może być cieńsza to bloczki z keramzytobetonu z zamkniętymi w ich strukturze wkładkami ze styropianu.

Materiał
Ściany jednowarstwowe można wznosić używając:

• Zaprawy klejowej - spoiny są cienkie 1-3 mm.
• Ciepłej zaprawy - jest tańsza, spoiny są grubsze, ale właściwości termoizolacyjne są bardzo dobre.

Lepsze właściwości termoizolacyjne osiągniemy wybierając materiał o lżejszej gęstości (np. beton jest produkowany w gęstościach 300-700 kg/m³), niestety stracimy wtedy na izolacyjności akustycznej. Ściana będzie też chłonąć wilgoć. Można temu zapobiec stosując grube tynki.

Wznoszenie
Wznoszenie takich ścian jest stosunkowo proste. Wymagają jednak dużej staranności wykonania.
Nie można używać różnych zapraw zamiennie. Spoiny należy wypełniać bardzo dokładnie. Szczególnie należy uważać na nadproża i wieńce stropowe. Beton ma słabe właściwości termoizolacyjne, więc warto je ocieplić styropianem. Należy dbać o jednorodność lica ściany, aby zapewnić przyczepność dla tynku. Na wieńcach betonowych układa się na materiale ociepleniowym warstwę z podstawowego materiału ściennego. Nadproża buduje się z wykorzystaniem kształtek systemowych, które wypełnia się styropianem i betonem.

ŚCIANY DWUWARSTWOWE
Składają się z warstwy nośnej i termoizolacyjnej. Każdy spełnia tylko swoją funkcję. Materiał na ścianę nośną spełnia wymagania konstrukcyjne, a warstwa izolacji cieplnej czyli np. wełna lub styropian zapewniają termoizolację. Powierzchnię ścian zabezpiecza przed warunkami zewnętrznymi warstwa wykończeniowa. W zależności od sposobu mocowania warstwy izolacyjnej do warstwy nośnej są dwie metody ocieplania:

• Metoda lekka mokra - mocuje się płyty styropianowe lub twardą wełnę do warstw nośnej za pomocą kleju i kołków. Wykończenie polega na nałożeniu tynku cienkowarstwowego na siatce z włókna szklanego.
• Metoda lekka sucha - do ściany konstrukcyjnej mocuje się drewniany ruszt, który następnie wypełnia się miękką wełną mineralną. Całość przykrywa się folią paroprzepuszczalną wiatroizolacyjną i mocuje się do rusztu oblicówkę z desek.

W przypadku ściany dwuwarstwowej warstwa konstrukcyjna nie musi być gruba. Lepiej zastosować materiał bardziej wytrzymały a cieńszy i ocieplić go grubszą warstwą materiału termoizolacyjnego. Ściany dwuwarstwowe mają niestety słabą izolacyjność akustyczną, są również podatne na uszkodzenia mechaniczne. Tynk cienkowarstwowy, którym są wykańczane wzmacnia dźwięki i łatwo go uszkodzić.
Budowanie ściany dwuwarstwowej jest bardziej pracochłonne niż jednowarstwowej i należy uważać, aby nie popełnić błędu układając niestarannie izolację cieplną (z przerwami lub zbyt słabym mocowaniem)

ŚCIANY TRÓJWARSTWOWE
Posiada warstwy:

• Nośną - to na niej spoczywają obciążenia od stropów, dachu i oczywiście ciężar własny. Jest to ściana wewnętrzna o grubości 15-18 cm. Materiały, z których można ją wymurować to cegła, pustaki ceramiczne albo betonowe.
• Izolacyjną - która ogranicza straty ciepła. Grubość to 14-16 cm. Może być wykonana z płyt styropianowych lub wełny mineralnej.
• Elewacyjną - jest to wykończenie w postaci zewnętrznych ścian budynku o grubości 6-12 cm. Jej podstawowe funkcje to ochrona przed uszkodzeniami oraz nadanie efektów estetycznych. Nie nadaje się natomiast na opieranie na niej balkonów, tarasów czy innych elementów konstrukcyjnych. Do gotowych elewacji najczęściej używa się cegieł klinkierowych, cegieł silikatowych łupanych lub młotkowanych betonowych bloczków. Na ściany do tynkowania natomiast najlepiej użyć cegieł modułowych DZ lub kształtek silikatowych.